Wat zijn hechtingsstijlen?

Elk kind hecht zich aan de verzorgers, maar de manier waarop het kind zich hecht kan heel verschillend zijn.

Mary Ainsworth heeft onderzoek gedaan naar patronen in hechting, en beschrijft 4 hechtingsstijlen.

Een veilige hechting komt het meest voor, bij zo'n 60-70% van de Nederlandse kinderen. Bij een veilige hechting is er een balans in het zoeken van nabijheid en exploreren. Over het algemeen zijn dit mensen met een positief beeld van zichzelf en anderen. Ze kunnen op zichzelf, maar ook een ander vertrouwen als het nodig is.

Een onveilig vermijdende hechting komt bij zo'n 20% van de Nederlandse kinderen voor. Deze kinderen vermijden intiem contact met anderen omdat ze hebben geleerd dat een ander er niet voor ze is. Dit kunnen bijvoorbeeld kinderen zijn die veel exploreren en geen veilige haven ervaren om naar terug te keren, maar ook kinderen die worden gezien als vroeg volwassen. Ondanks dat intiem contact en kunnen leunen op een ander worden vermeden, is er wel degelijk sprake van stress en spanning bij deze kinderen. Je ziet het alleen niet, omdat ze hebben geleerd dat een ander ze hier niet bij helpt.

Een onveilig ambivalente hechting komt bij zo'n 10% van de Nederlandse kinderen voor. Deze kinderen herken je doordat ze continue bij de hechtingsfiguur willen zijn en veel moeite hebben met alleen zijn. Bij een ambivalente hechting speelt vaak onzekerheid over de reactie van de ander een grote rol. Vaak is de hechtingsfiguur inconsequent in de reactie op het kind, en in het bieden van veiligheid en geborgenheid.

De gedesorganiseerde hechting komt bij zo'n 10% van de Nederlandse kinderen voor en is het meest problematisch. Een gedesorganiseerde hechtingsstijl kenmerkt zich door tegenstrijdigheid en onvoorspelbaarheid. Een kind heeft geen adequate manier gevonden om met spanningen om te gaan en heeft geleerd dat de hechtingsfiguur onvoorspelbaar is. Deze kinderen herken je doordat ze bv. gaan lachen in een verdrietige situatie, en verward zijn wanneer de hechtingsfiguur toenadering zoekt. Deze kinderen hebben vaak een traumatische jeugd doorgemaakt.
 
Een veilige hechtingsrelatie wordt gekenmerkt door diepgaande stabiele relaties, een positief gevoel van eigenwaarde, steun zoeken in je sociale omgeving en kwetsbaar durven zijn bij je dierbaren. Een onveilige hechting geeft een verhoogd risicio op somberheid, angst, eenzaamheid, een negatief zelfbeeld en weinig sociale steun ervaren. Een gedesorganiseerde hechting is gerelateerd aan psychopathologie zoals depressie, angststoornissen of persoonlijkheidsproblematiek.

Als je onveilig gehecht bent aan iemand, dan kan je nog steeds een veilige hechtingsrelatie hebben met iemand anders. Een veilige hechting kan een buffer zijn voor een onveilige relatie binnen je netwerk van hechtingsfiguren. Maar geldt dit ook voor een huisdier? Hier ga ik een volgende keer wat meer op in!